ถูกยกให้เป็นนักแสดงชายที่รักธรรมชาติ หันมาเอาใจใส่เรื่องนี้อย่างเต็มตัว สำหรับ อเล็กซ์ เรนเดล ซึ่งปัจจุบันหนุ่มอเล็กซ์ ได้รับการยกย่องให้เป็น

ทูตไมตรีแห่งชาติคนแรกของ UN Environment Programme ประเทศไทย ในโลกโซเชียลแห่แชร์ภาพ อเล็กซ์ กำลังนั่งรับประทานข้าวพร้อมกับชาวบ้าน

เกาะลิบง จ.ตรัง ซึ่งมีชาวเน็ตรายหนึ่งให้ข้อมูลว่าคลิปนี้ถ่ายไว้ตอน หนุ่มอเล็กซ์ มาถ่ายทำโครงการเกี่ยวกับอนุรักษ์ปลาพะยูนและพืชพันธุ์ในทะเล

ตัวจริงดูดีน่ารัก และกินเก่ง ด้านชาวเน็ตที่ได้เห็นคลิปต่างชมว่า หนุ่มอเล็กซ์ทั้ง หล่อ ฉลาด และไลฟ์สไตล์ติดดินมาก อยู่ง่ายกินง่ายจนรู้สึกหลงรัก

เริ่มเที่ยวธรรมชาติตั้งแต่เมื่อไหร่ 10 ขวบ ตอนนั้นมีคนชวนผมไปทำเดโมรายการเกี่ยวกับธรรมชาติ เลยชวนกันไป ทำความรู้จักกันก่อนที่เขาใหญ่

สุดท้ายรายการนี้ก็ไม่เกิดขึ้น ไม่มีแม้แต่การทำเดโม ผมก็ไม่รู้ว่ามันล้มไปที่ขั้นตอนไหน แต่มันทำให้ผมได้ไปเดินป่ากับครูกต (อลงกต ชูแก้ว)

ครูดูแลช้างป่าขาเจ็บชื่อติงลู ครูต้องออกไปให้ยาติงลู ไปจุดเดิมทุกวัน เรียกติงลูออกมา ครูให้ผมเอาเม็ดยายัดเข้าไปในกล้วย แล้วบ้วนน้ำลายใส่กล้วย

เพื่อให้มันจำกลิ่นเรา โยนไปทางขวาก็พูดขวาโยนไปทางซ้ายก็พูดซ้าย ให้มันเชื่อง จะได้ยอมให้เรารักษา กลับมาผมก็เอากล่องไปช่วยระดมทุนที่ช่อง 3

ในกองถ่าย เวลานึกถึงธรรมชาติผมก็จะนึกถึงครูกตที่เคยพาเราเข้าไปรักษาช้างในป่า สนุกดี สนุกยังไง ครูกตเป็นคนจำแนกช้างทั้งหมดในเขาใหญ่

เขารู้ว่าตัวนี้ลูกใคร ครอบครัวมันมีตัวไหนบ้าง รู้ว่าตัวไหนแก่สุด ตัวไหนใหญ่สุดในเขาใหญ่ รอยตีนที่เห็นก็รู้ว่าของตัวไหน เพราะช้างจะดูแลพื้นที่ของมัน

เขาก็จะรู้ว่ารัศมีนี้ใครดูแล เขาควบคุมช้างป่าได้ ช้าง 2 ตัวกำลังจะต่อสู้กัน เขาทำเสียงมัวๆๆๆ มันก็ถอย เราเห็นกับตา สิ่งที่เขาทำกับช้างมันเจ๋งมาก

เราได้ใกล้ชิดกับช้างป่าจริงๆ เป็นการเปิดโลกของเราในช่วงนั้น เรียนปริญญาโทด้านสิ่งแวดล้อม พอผมเรียนจบปริญญาตรีแล้วมาทำงานด้านสิ่งแวดล้อม

ผมไม่ได้มีความรู้ด้านนี้สักเท่าไหร่ การศึกษาตามค่ายหรือใช้ประสบการณ์ไม่ได้ทำให้เราเข้าใจในภาพกว้าง เราได้แต่เรียนรู้สิ่งที่อยู่ข้างหน้า ไม่ได้เรียนสิ่งใหม่ๆ

ถ้าเราจะเอาดีด้านนี้ ควรมีพื้นฐานอะไรบางอย่างที่ทำให้เราเข้าใจด้านสังคมมากขึ้น ผมเรียนคณะมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ เอกสิ่งแวดล้อม ได้ความรู้มากมาย

แต่ยังไม่ได้เขียนธีสิสเลยยังไม่จบ คิดว่าวันหนึ่งก็อยากจะเรียนต่อปริญญาเอกนะ ทำไถึงเชื่อในพลังของเด็กไม่ใช่แค่เชื่อในพลังของเด็ก แต่ผมมีความสุขกับการทำงานกับเด็กมากกว่าด้วยซ้ำ

เวลาสอนผู้ใหญ่ดำน้ำ ผมสอนไม่เป็นเลย ไม่รู้จะใช้มุกอะไรมาหลอกล่อเขา แต่ผมเข้ากับเด็กได้ดี ผมมีทักษะที่จะทำให้เด็กสามสี่ขวบมานั่งคุยกันแล้วเป็นเพื่อนกันในวันสองวันได้

ผมผูกพันกับเด็กๆ แล้วก็มีความสุขกับการอยู่กับเด็กๆ ผมเชื่อในพลังของเด็กเพราะสิ่งที่ผมทำคือ การทำให้เขาเป็นคนดีในวันข้างหน้า ผมต้องการให้เขาเริ่มตั้งแต่วันนี้ไปจนถึงวันข้างหน้าจริงๆ